3 Ekim 2013 Perşembe

Ben / Neden / Böyle / ?

Ne guzel hayatim var yaa. Gencim; saglikliyim; beni seven, saglikli, calisan, tanidiklarimin geneli tarafindan begenilen ve sevilen bir eşim var; beni kendilerinden cok seven genis br ailem var; 9.00-14.30 calistigim, kendi odamin oldugu, kimsenin bana karismadigi ayrica adina ogretmenlik denilen sadece ilkokul cocuklariyla ugrastigim ama oyle derse girmeden idareci ile ogretmen arasinda iki grubun da iyi yonlerini alan ve evime 20 adim mesafede ogle yemeklerinde eve gelebildigim bir isim var; ailemin komsusu oldugum, istedigim gibi dayayip dosedigim, bana ait bir evim var;  inanmazsin zayifladim bile! yani hersey var ama hersey... Peki neden ben boyleyim? Neden boyleyim ben? Ben neden boyleyim? Ben boyleyim de neden? 

10 Temmuz 2013 Çarşamba

Dün

Ayakkabinin altina isim yazilir. Sac makyaj yapilir. Beyaz elbise giyilir. Ortanca cicek buketi hazirlanir. Nazar boncugu takilir. Envayi cesit cicek, tül, kurdele ve sekerle suslemeler yapilir. Sevdiklerin toplanir. Fotograflar cekilir. Altin bir yuzuk secilir. Sahneye cikilir. Hayatta en cok hayir kelimesinin sevilmesine ragmen evet denilir. Yabanci birileri ailen olur... 

11 Haziran 2013 Salı

Sevilmiyorum

O kadar yalnizim o kadar sevilmiyorum ki burda, şaşarsin! Oysa tum sevdiklerimle sevenlerimle orda olmak vardi! Sadece sevilmek icin bile istanbul'a donmeyi kafama koydum. Hayatimin ger doneminde sevilmedim evet ama bu kadar cirkincesini ilk burda gordum. Yani oyuna alinmayan cocuk mu dersin; kutu cikolata icindeki bitterler mi dersin; sac yanlarindan cikan gırjikler mi dersin... artik bunlari bile astim artik!! Evlat olsa sevilmez mod on :(

14 Mayıs 2013 Salı

13.13

Bir imzasidir sevgimin!

Öykü

"Adıyla yaşasın!"...
Öykü...
Artik kitap okuyamiyorum, müzik dinleyemiyorum, film izleyemiyorum, cok sevdigim rakiyi bile biraktim artik. Tahammuluum kalmadi hislerime. Kitabin ilk sayfalari neyse de bir kac saya sonra kendi anilarimi okumaya devam ediyorum her seferinde. "Nerden geldim ben buraya?" Onu bulmak icinde dusuncelerimi agrisim sirasina gore tersine sariyorum. Artik siirlerle migren ataklarim arasinda bir secim yapamiyorum hangisi daha sancılı geliyor diye. Okudukca icim yaniyor susuyorum, susuyorum... Son zamanlarda daha cok susuyorum! Bazen sadece kibarlik olsun diye tebessum ediyorum. Hareketlerim agirlasti, duygularim oyle agir ki kaldiramiyorum. Oylece köşemde susuyorum. Üzülmek degil hesabim üzmek. Hayatta terk edilmekten daha kotu bisey varsa terk etmektir; aglamaktan kotusu aglatmak; sevmenin dahası sevilmek... Basit olmak isterdim hayatta, bana uyar demeyi farketmez diyebilmeyi cok isterdim. Ya duygularimin salakliginda bogulmayi ya da aklimla övünmeyi isterdim; ama iki cekişmesin de  isterdim! Boyun eğmek isterdim, kabul etmek isterdim. Cok konusmak ve kendimi sevmek isterdim... Öykümün sonu mutlu son olsun isterdim. Bir de seni...


Bu Blogda Ara

İzleyiciler